Myśl pierwsza – kwiat
Nie oczekuję niczego, nie czekam
z niczym się nie śpieszę, nie zwlekam
Patrzę na kwiat,
z góry, z boku, od końca
on potrzebuje deszczu i słońca
potrzebny mu też jest wiatr
A my? Człowiek też jest jak kwiat?
Każda smutna chwila jest mu potrzebna
dziękuję za nią tak samo jak za tę radosną
bo dzięki nim ludzie wyrosną
na istotę ludzką dobrą i nadobną
Nie oczekuję niczego, nie czekam
z niczym się nie śpieszę, nie zwlekam
Jestem człowiekiem, patrzę na ogrody
nie oczekuję, lecz pragnę, obserwuję wody
© Paweł Księżak